Bardzo lubię architekturę drewnianą. Zapach drewna. Jego ciepło. Niepowtarzalność.
Wsiadam więc czasem do samochodu i włóczę się po zapomnianych drogach, czy wydeptanych ścieżkach przez podobnych do mnie 
Krańce naszego Kraju, to znakomite rejony do takich eskapad. Czy to Beskid Niski, czy
,,Tradycja jest jak lustro, w którym odbijają się wieki. Tradycja jest jak drzewo, które korzeniami swymi sięga głęboko w grunt rodzimy. Zdarzało się nieraz, że konary tego drzewa uschły, a pień poorany zmarszczkami starości przez wiele lat nie zdradzał utajonego
"Kazimierz! To prawie Kraków, ale już nie Kraków. Inna strofa tego samego poematu. Przytulona do Wisły Skałka, dwa wyniosłe gotyckie kościoły, Augustianów i Bożego Ciała, a za nimi rozsiadłe dachy synagog, z których każda następna jest sławniejsza od poprzedniej. Wąskie
Już październik, a właściwie jego koniec
Kiedy słyszymy nazwisko Antonio Vivaldi to nasuwa się jedna myśl: ,,Le quattro stagioni”, ,,Four Seasons”, lub po prostu swojsko ,,Cztery pory roku”. I jakże trafne to skojarzenie, bo któż nie zna, nie pamięta choćby z audycji radiowych ,,Lato z radiem”
Taniec mgieł w promieniach budzącego się słońca. Przesypiamy najpiękniejszą porę dnia. Słońce też niby wstaje zaspane, ale chyba tak długo jak my, nie spogląda w lustro ;-) Bierze pod pachę paletę farb, pędzle i miesza bezustannie kolory. Barwi, spogląda ukradkiem
Zapraszamy w Beskid Niski, do Krainy Łagodności. Termin ten wywodzi się z poezji Jerzego Harasymowicza i dla wielu będzie się kojarzył pewno z twórczością Wojciecha Bellona, który z Wolną Grupą Bukowiną często nawiązywał w swoich piosenkach do tych klimatów. [caption id="attachment_6213" align="alignright"
