Siadając do napisania poprzedniego wpisu zatytułowanego ,,Spuścizna”, można było mieć przekonanie, że rozdział ten, w pewien sposób jest już zamknięty. Skończony. Wyfrunął w świat, jakby podsumowując cały dorobek jaki pozostał po znakomitym fotografiku, Wiktorze Wołkowie. Tym bardziej, jakże miła niespodzianka spotkała
Tytuł tego wpisu po prawdzie tkwił we mnie już od kilku lat. Miał brzmieć: ,,Opowieści fotografią pisane”. Ostatnie dni uzmysłowiły mi jednak pewien smutny fakt, iż Osoby o których pragnę opowiedzieć wszystkie odeszły do innego świata. Tym ostatnim był Pan
Kilka tysięcy stron, kilkanaście kilogramów… a to wszystko o jednej tylko krainie, zwanej Podlasie. Po raz kolejny zaglądam na półkę swojej biblioteczki. Jakiś czas temu dwa wpisy ilustrowałem już lekturą z podlaskiej ziemi. Było to przy okazji opowieści o Wiktorze Wołkowie oraz Simonie
Często nasze życie, codzienność przyrównuję do motka wełny. Nie zawsze starannie zwiniętego kłębka, jakby nie było jednej długiej nici. Rozplątywanie nierzadko trwa długo i jest mocno absorbujące czas. Nie wspomnę, że wymaga to uwagi, cierpliwości, a czasem wręcz zawziętości 😉
