,,Ktokolwiek nosi cicit na swoim ubraniu, tefilin na swoim ciele i ma na swoich drzwiach mezuzę, ten niełatwo zgrzeszy” – tak powiada stara mądrość Talmudu. Judaizm pozostaje zawsze wierny trzem symbolom: mezuzie, tefilinowi i cicit. Są to znaki przypomnienia na domu,
Gdybym miał opowiedzieć o początku, muszę cofnąć się do dnia, kiedy wzrok mój przykuła okładka pewnej książki. Tytuł jej brzmi: ,,Tempo di Roma” Alexisa Curversa. Szperając w sieci by dowiedzieć się o niej czegoś więcej, trafiłem na następujące słowa: ,,Bywają
Czyli rzecz o niebiańskiej buchalterii, ale nie tylko. Bo czy jest ktoś wśród Was, kto nie słyszał przypowieści o pieniądzach i skarbonie? O wdowim groszu wrzuconym do skrzynki ofiarnej? O połyskujących złotych monetach bogaczy i zwyczajnym, małym pieniążku wdowy? Oczywiście, tam wysoko,
,,Nad Bieliczną trawa aż po pas, Nad Bieliczną Lackowa stoi w chmurach, Nad Bieliczną rosną lasy pełne malin i borówek, Nad Bieliczną płacze dobry Bóg. A w Bielicznej tylko cerkiew ukryta W kępie drzew jak w zielonym kożuchu. W środku krzyczą świętokradcze napisy na ścianach, Poprzez sufit
Siadając do napisania poprzedniego wpisu zatytułowanego ,,Spuścizna”, można było mieć przekonanie, że rozdział ten, w pewien sposób jest już zamknięty. Skończony. Wyfrunął w świat, jakby podsumowując cały dorobek jaki pozostał po znakomitym fotografiku, Wiktorze Wołkowie. Tym bardziej, jakże miła niespodzianka spotkała
Tytuł tego wpisu po prawdzie tkwił we mnie już od kilku lat. Miał brzmieć: ,,Opowieści fotografią pisane”. Ostatnie dni uzmysłowiły mi jednak pewien smutny fakt, iż Osoby o których pragnę opowiedzieć wszystkie odeszły do innego świata. Tym ostatnim był Pan
,,Groby to najmądrzejsza księga. Nie dowiesz się od żywych, co dowiesz się od umarłych. Przejdź się po wsi, co się dowiesz? O, w garstce byś to wszystko zmieścił. A pogadaj z grobami. Niby żył, umarł, świeć Panie nad jego duszą.
To już siódmy odcinek. Kolejne spotkanie. Wspomnienie sierpniowych dni. Rumunia. Jej niezwykłość, ciepło, serdeczność. Od lat marzyłem o tym kierunku. By zobaczyć, poczuć, dotknąć. Dla kogoś kto ukochał drewno, kierunek ten wydaje się naturalny, zwyczajny, oczywisty. Nie budzący wątpliwości. Bo
Zazwyczaj taki przelicznik przemawia do wyobraźni, choć czasy zmieniają się gwałtownie i zaskoczeniem dla mnie nie będzie jeśli za kilka lat ktoś nie będzie posiadać wiedzy ile to ten hektar wynosi lub skąd się bierze :-) Dla nich więc przypomnienie, 1
Agápē – to najwyższa forma miłości. Uniwersalna, bezwarunkowa, wszechobecna miłość, która istnieje niezależnie od sytuacji. Już za czasów Homera słowo to tłumaczono jako życzliwość, szacunek, uniesienie, przyjaźń, przychylność. Są miejsca, które przesiąknięte jakby niewidocznym światłem, nierozpoznawalnym zapachem, specjalną aurą rozpostartą jak
