Czas wiosny, to czas specjalny. Zabierałem Was o tej niezwykłej porze na kwitnące bagna, do kolorowych ogrodów, zapraszałem na pachnące łąki, mieniące sady, do uroczych parków. Ba, zajrzeliśmy nawet pod szklarniowe dachy storczykarni. Nadszedł czas, by ponownie zanurzyć się w leśnym gąszczu. Bo choć
Dębień, łżykwiat, łudzikwiat, zwodzikwiat, plecień, kwiecień… różnorakie nazwy, miesiąc ten sam. Miesiąc szczególny. Jak daleko bowiem sięgam pamięcią, czwarty miesiąc roku był zawsze osobliwy, wyjątkowy, niecodzienny. W końcu pierwszy cały wiosenny. Nie musi już się z nikim dzielić, lub spoglądać
Dni stają się coraz cieplejsze, ulegamy złudnej nadziei, że nagle wszystko stanie się łatwiejsze. Ale kiedy jak nie wiosną? Przecież najlepszy to czas, by snuć plany i marzenia. Kiedy jak nie teraz? skoro przyroda porozumiewawczo mruga do nas okiem, roztaczając
,,Tradycja jest jak lustro, w którym odbijają się wieki. Tradycja jest jak drzewo, które korzeniami swymi sięga głęboko w grunt rodzimy. Zdarzało się nieraz, że konary tego drzewa uschły, a pień poorany zmarszczkami starości przez wiele lat nie zdradzał utajonego
