Dębień, łżykwiat, łudzikwiat, zwodzikwiat, plecień, kwiecień… różnorakie nazwy, miesiąc ten sam. Miesiąc szczególny. Jak daleko bowiem sięgam pamięcią, czwarty miesiąc roku był zawsze osobliwy, wyjątkowy, niecodzienny. W końcu pierwszy cały wiosenny. Nie musi już się z nikim dzielić, lub spoglądać
Dni stają się coraz cieplejsze, ulegamy złudnej nadziei, że nagle wszystko stanie się łatwiejsze. Ale kiedy jak nie wiosną? Przecież najlepszy to czas, by snuć plany i marzenia. Kiedy jak nie teraz? skoro przyroda porozumiewawczo mruga do nas okiem, roztaczając
,,Tradycja jest jak lustro, w którym odbijają się wieki. Tradycja jest jak drzewo, które korzeniami swymi sięga głęboko w grunt rodzimy. Zdarzało się nieraz, że konary tego drzewa uschły, a pień poorany zmarszczkami starości przez wiele lat nie zdradzał utajonego
