Już gdzieś wspominałem. Wiele lat upłynęło od tej chwili. Pewnego dnia wsiadłem do niewielkiego autokaru. Wokół sami obcy ludzie. Każdy zajął jakieś miejsce. Moje przypadło mi w lewym rogu na końcu pojazdu. Podróż miała trwać całą noc. Po drodze autokar
Niedawno byliśmy na Świętej Górze Grabarka, pozostańmy więc jeszcze w tych klimatach, a słowem i obrazem dzisiejszego wpisu niechaj będą treści z unikatowej książki nieżyjącego już księdza mitrata Grzegorza Sosny, oraz zdjęcia z tegorocznych podróży po Podlasiu. ,,Święte miejsca i
Minęło 15 lat, kiedy pierwszy raz odwiedziłem to miejsce. Był podobnie upalny sierpień. Podróżując wówczas po Podlasiu rowerem spotykałem podążające piesze pielgrzymki, niosące drewniane krzyże. Mnóstwo krzyży. Różnej wielkości, w różnych odcieniach. Czasem przysiadałem z pielgrzymami gdzieś na poboczu dróg
Już druga połowa kwietnia, a jakoś trudno mi nawet ostatnio pomyśleć o rowerowych eskapadach, bo niby słonko coraz mocniej przygrzewa a chłodny wiatr jakby nie pozwala by rozkoszować się przyjemnością na dwóch kółkach. A, że bywało inaczej w przeszłości, przypomniały mi zdjęcia sprzed lat.
Wybitna szwedzka pisarka Selma Lagerlöf , laureatka literackiej Nagrody Nobla, powiedziała kiedyś, że kulturą jest to, co pozostaje po tym, co było. Niech świadectwem prawdziwości tych słów będą ukazane obrazy, pochodzące z wystawy zorganizowanej przez Stowarzyszenie Fotograficzne ,,Przeciw Nicości”, zatytułowanej
Zastanawiałem się ostatnio jakim wpisem chciałbym rozpocząć Nowy Rok. Gdzie tym razem Was zabrać, jakim słowem opowiedzieć, które refleksje z życia przywołać… A obraz? By był bliski, by dopełniał myśli, może choć w drobnym szczególe, detalu, by sięgnął w głąb mnie… Nas… wszystkich
Od kilku już dni za oknem biało, płatki śniegu w ogromnych ilościach nieustannie lecą z nieba. W witrynach sklepowych dekoracje świąteczne przypominają, że wielkimi krokami zbliża się - jak co roku - wyjątkowy czas. Rozgłośnie radiowe budują klimat, delikatna muzyka sączy się z
Lubicie jeździć pociągiem? W ostatnich latach, incydentalnie wsiadam do niego, można nawet rzec, czynię to od wielkiego dzwonu. Niestety, podróżowanie samochodem odbiera tę przyjemność, jaką było/jest podziwianie krajobrazu przez okno toczącego się wolno wagonu kolejowego. Nie wspomnę o zawieraniu nowych znajomości, poznawaniu niezwykłych historii,
Przed miesiącem, było mi dane obejrzeć krótką, zaledwie kilkuminutową pantomimę. Jej tytuł to ,,Ręce”. Wykonawcami byli chłopcy, młodzieńcy, podopieczni Sióstr Służebniczek Dębickich, które od stu lat na Śląsku Cieszyńskim w Skoczowie, prowadzą Dom Pomocy Społecznej dla chłopców i mężczyzn z niepełnosprawnością intelektualną. Pantomima ta,
Miałem być w innym miejscu, dni zaplanowane już były z drobnymi szczegółami, ale los widocznie chciał inaczej… z perspektywy nieodległego czasu widzę, że coś, czego nie chciałem dostrzec, otworzyło przede mną inne możliwości, obdarowało odmiennymi przeżyciami. W ciasnym przesmyku, zacienionym zaułku, na chropowatym
