LAS SOSNOWY JESIENNIE

Spacerowałem niedawno po placu targowym. Spotykam babcię w mocno podeszłym wieku sprzedającą dorodne grzyby. Stoi przed nią mnóstwo pojemników. Przystaję zaciekawiony. Bywam ostatnio w lasach, często mam wrażenie, że potężne buki skąpane są całe w kolorowych liściach. Pytam więc jakie sposoby posiada, że tak wiele okazów udało się zebrać. Czy może chodzi na grzyby z grabiami?

Spojrzała na mnie uważnie. Wnikliwie przez chwile spoglądała w moje oczy. Wzrok podążył ciut wyżej, na mieszaninę soli i pieprzu na mojej makówce. Ponownie wzrok swój utkwiła w moim. Spoglądała życzliwie, z nutką wyrozumiałości ale i jakby iskierką rozbawienia. Odpowiedziała cicho:

– zbieram grzyby tylko w lasach iglastych

Uwierzcie, że dzień ten miałem tylko roześmiany Jak często zapominamy o oczywistych oczywistościach Faktycznie, ścieżki zazwyczaj prowadzą mnie po lasach liściastych. Nawet na grzyby ostatnio zaglądałem jedynie do takich, tych zdecydowanie bardziej kolorowych. Nawyki, stereotypy, schematy. Jakże często koleiny myślowe są tak głębokie i grząskie, że trudno dostrzec coś obok lub ponad nimi. A przecież poszukiwania powinny obejmować całą sferę życia. Nie ograniczać. Nie tamować. Nie powstrzymywać. Tym bardziej w fotografowaniu.

Las sosnowy jesiennie? A czemu nie?

Gruba, wielobocznie spękana kora w całej gamie kolorów, od szarobrunatnej do brunatnoczerwonej. Łuszcząca się, w kolorach też brązu i miedzi. Bardzo lubię lasy sosnowe. Jednogatunkowe. Przejrzyste. Jasne. Lite. Wbrew pozorom i lasy iglaste lubią przyciągać nasz wzrok kolorami. To piękne i życzliwe człowiekowi drzewa. A las… ? Jak to las, bywa przepełniony chaosem, a czasem uporządkowany. Bywa i kolorowy. Jesienny. Mimo, że sosnowy.

Poniżej kilka obrazów z tajemniczego lasu z Roztocza. Bo wprawdzie las roztacza przed nami pełną paletę barw widmowych, jednak przewaga występuje zieleni, szarości, brązów. Barwy widmowe to akcenty. Cudowne latarenki, o dużej czystości i mocnym nasyceniu. Pojedynczych, zagubionych drzewek o jesiennych przebarwieniach. Nierzadko całe barwne palety na jednym drzewku. Dąb czerwony, osika, grab, klon, buk, brzoza,… Jakże często czarują wówczas całe drzewa a nie pojedyncze liście. Przyroda oferuje zestawienia nieraz bardzo wyrafinowane.

Wystarczy obserwować. Las to kontrasty. Światło słoneczne to prawdziwy malarz fotograficznych obrazów. Warto wykorzystać ostatnie dni jesiennych barw.

Pamiętajcie więc do lasów szpilkowych nie tylko na grzyby, ale również by smakować kolory jesieni. Las wymusza pewną dyscyplinę patrzenia. Prowokuje. Utrudnia. Las to nierzadko prawdziwe wyzwanie. Warto jednak zaprzyjaźnić się z tym miejscem. Pełnym estetyki, piękna, harmonii, ciszy. To szczególny plener.