NISKI INACZEJ :-)

Kilkukrotnie zapraszałem Was w Beskid Niski, ostatni raz raptem przed niecałym tygodniem. Lubię te miejsca, wiele ścieżek darzę sentymentem, wspomnienia z nich są bardzo bliskie i wyraźne.

Dziś więc postanowiłem ukazać ten świat raz jeszcze ale od innej strony, a impulsem do tego, jest wystawa, którą można obejrzeć (mam nadzieję, że nie tylko jeszcze przez kilka najbliższych dni, ale przynajmniej kilka prac pozostanie na dłużej) w Ośrodku Edukacyjno – Muzealnym Magurskiego Parku Narodowego w Krempnej.

Przy każdej bytności staram się tu zajrzeć, zamienić z pracownikami kilka słów, zaczerpnąć miejscowego powietrza. Jestem oczarowany serdecznością ludzi ale też ofertą, a przede wszystkim kameralnością poszczególnych ekspozycji. Moim skromnym zdaniem, właśnie w to miejsce, pierwsze kroki swe powinien kierować każdy chcący poznać Magurski Park Narodowy a w dalszej kolejności, by rozpocząć poznawanie Beskidu Niskiego. Bo chociaż jak nazwa wskazuje, jest On najniższy z Beskidów, to dla mnie Najpiękniejszy, najbardziej autentyczny i niezwykle wymowny. Przysłowiowa ,,koszula bliższa ciału” sprawdza się idealnie, w końcu od domu mam tu jedynie kilkadziesiąt kilometrów.

Przejdźmy więc do wystawy 🙂

,,Duchy Beskidzkich Lasów – Karpaty w drewnie malowane” to autorski projekt Pani Edyty Mikuś.

A jak wyglądają te ,,Duchy” oraz co Pani Edyta kreśli o sobie, obejrzyjcie i poczytajcie poniżej 🙂

,,Pochodzę z gminy Dębowiec, która znajduje się w otulinie Magurskiego parku Narodowego. Jestem artystką pracującą w wielu technikach, jednak to malarstwo i rysunek są mi najbliższe. Ukończyłam Liceum Plastyczne w Krośnie oraz studia z architektury krajobrazu na Uniwersytecie Rolniczym w Krakowie.

Swoją przygodę z drewnem zaczęłam od najmłodszych lat pomagając dziadkowi w stolarni. Talent malarski rozwijałam w szkole, ale głównie także sama, eksperymentując, ćwicząc rękę, poświęcając setki kartek papieru i tysiące godzin.

Od kilku lat, co roku byłam wolontariuszką w naszym Parku. Prace w terenie dały mi możliwość poznania bliżej magurskiej przyrody. Zawsze lubiłam przyglądać się dzikim zwierzętom, których w tych okolicach nie brakuje. Moją pasją są górskie wędrówki, na które zabieram wielki plecak, namiot i aparat –  czy są to Beskidy, Bieszczady, Tatry czy Karpaty Wschodnie. To właśnie moje wspomnienia z leśnych i górskich szlaków są dla mnie inspiracją. Malownicze wschody słońca, srebrzyste pełnie księżyca, czy chłodne mgły otulające jodłowe lasy. Nie brakuje także spotkań z leśnymi mieszkańcami, na przykład niedźwiedziem, wilkami czy rysiem. Stare chaty, chatki, czy leśniczówki które maluję, są realnymi obiektami znajdującymi się w okolicy.

W przedstawionej technice pracuję niemal 5 lat. Obrazy, które możecie tutaj zobaczyć, to malowane krajobrazy Beskidu Niskiego, otulone ręcznie obrabianym drewnem. Stanowi ono bardzo ważny element mojej twórczości. Jest dla mnie łącznikiem, pomiędzy Naturą a motywem jaki maluję. Tożsamość miejsca, czyli Beskidu Niskiego, zawarta jest właśnie w nim.  W drewnie, które pozyskałam w okolicy – czy są to deski ze starych chat, czy deski nowe powstałe z drzew powalonych przez wiatr. Nie lubię marnotrawstwa – w mojej pracowni każdy kawałek drewna znajdzie drugie życie.

Projekt ,,Karpaty w drewnie malowane”, to mój autorski pomysł na cykl wystaw oraz serię prac, malowanych na podstawie moich karpackich wypraw. Motywy przedstawione w obrazach, odnoszą się nie tylko do Beskidu Niskiego, lecz także Bieszczadów i Tatr. Każdy obraz to inna historia, inny materiał, inny motyw. Całość łączy jednak podobieństwo zwierząt i drzew, lecz to krajobrazy oraz materiały odróżniają dane miejsca. Każda seria powstała z drewna pozyskanego w danym obszarze, przez co obrazy stają się swego rodzaju portalami, przenoszącymi Was w te dzikie miejsca. Projekt obejmuje Magurski Park Narodowy, Bieszczadzki park Narodowy, oraz Tatrzański Park Narodowy.

Serdecznie zapraszam Was do zapoznania się z moim magicznym światem dzikich Karpat.

Dodam jedynie od siebie, iż pani Edyta Mikuś tworzy pod nazwą ,,FirForest”. Wszystkie obrazy posiadają czarną drewnianą ramę (niestety względy techniczne nie pozwoliły mi wiernie zaprezentować całości, mam jednak nadzieję, że wyobraźnia pozwoli uzupełnić tę niedogodność 🙂

Zdecydowanie warto wspierać podobne inicjatywy oraz przede wszystkim ludzkie pasje.

Pisząc powyższy tekst, aż muszę wspomnieć o moich skojarzeniach, z ukochanym Dziadkiem Leonem, który również był wspaniałym stolarzem 🙂 z orlikami krążącymi na nieboskłonie podczas ostatniej bytności, z ,,Krainą Łagodności”, ulubioną, ważną dla mnie krainą na skraju kraju 🙂

Dziękuję Pani Edyto 🙂